ไฟในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

ธารา บัวคำศรี แปลเรียบเรียงจาก Fire in Southeast Asia – March 28, 20013 http://earthobservatory.nasa.gov/IOTD/view.php?id=80724

ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ปกคลุมด้วยลมมรสุม ในช่วงกลางเดือนเมษายนถึงเดือนกันยายน เป็นช่วงฝนชุกและอากาศร้อน ช่วงเดือนพฤศจิกายนถึงกลางเดือนมีนาคมมีอากาศเย็นขึ้นและแห้งแล้ง ในช่วงปลายแล้งนี้ เกิดไฟลุกลามเป็นพื้นที่กว้างจากการที่ผู้ทำการเผาไหม้เพื่อจัดการพื้นที่เกษตรกรรมรวมถึงกิจกรรมการเผาไหม้ที่เกิดขึ้นในเขตเมือง

ภาพถ่ายดาวเทียมนี้แสดงการเผาไหม้ที่เกิดขึ้นในประเทศเมียนมาร์และไทยในวันที่ 22 มีนาคม 2556 ด้วย Moderate Resolution Imaging Spectroradiometer (MODIS)  จากดาวเทียม Aqua ของนาซา

เครื่องมือ MODIS จับภาพไฟไหม้ไม่เพียงแต่จากควันไฟที่เห็นได้เท่านั้น แต่ยังมาจากการแผ่รังสีความร้อน( infrared energy ) จากพื้นผิวอีกด้วย ไนภาพนี้จะไม่เห็นความร้อน แต่ในภาพจะแสดงด้วยจุดสีแดงซึ่งเป็นพื้นที่ที่เครื่องมือ MODIS ตรวจจับความร้อนบนพื้นผิวของภูมิทัศน์

ไฟเป็นส่วนหนึ่งของกิจกรรมการจัดการพื้นที่มาเป็นนับร้อยนับพันปีในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และบางครั้งก็มิได้เป็นอันตรายเสมอไป แต่ควันไฟนี้เองมีผลกระทบอย่างมากต่อคุณภาพอากาศ สุขภาพอนามัยของมนุษย์ การปล่อยก๊าซเรือนกระจก วัฐจักรคาร์บอน(carbon cycle) และความหลากหลายทางชีวภาพ

Ritesh Gautam นักวิทยาศาสตร์ด้านชั้นบรรยากาศขององค์การนาซากล่าวว่า การผกผันทางอุณหภูมิ(Temperature inversions) ซึ่งนำไปสู่การเกิดหมอกควันพิษที่เกิดมาตรฐานคุณภาพอากาศอย่างมากจะเกิดขึ้นในช่วงเวลานี้ของปี ปริมาณหมอกควันในชั้นบรรยากาศจะสูงสุดในช่วงเดือนมีนาคมและเมษายน อย่างไรก็ตาม มันก็ขึ้นอยู่กับช่วงเวลาของมรสุมด้วย