โรงเผาขยะเป็นการจัดการขยะที่แพงที่สุด

ต้นทุนของการจัดการขยะอาจแตกต่างกันไปขึ้นอยู่กับปัจจัยมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเทคโนโลยีที่เลือกใช้ ลักษณะของวัสดุที่ต้องการกำจัด ที่ดิน แรงงาน และต้นทุนพลังงาน และต้นทุนการเงิน แม้กระนั้นโรงเผาขยะมักเป็นทางเลือกที่แพงกว่าทางเลือกอื่น เพราะเป็นเทคโนโลยีที่ซับซ้อน ต้องใช้เงินลงทุนมหาศาล และทำให้เกิดต้นทุนการดำเนินงานสูง ยิ่งไปกว่านั้น โครงการโรงเผาขยะในประเทศกำลังพัฒนาต้องใช้เงินตราสกุลต่างชาติเป็นจำนวนมหาศาล

ตามรายงานธนาคารโลกปี 2000 ต้นทุนและค่าใช้จ่ายในการเดินเครื่องสำหรับโรงเผาขยะมีจำนวนอย่างน้อยสองเท่าของต้นทุนที่ใช้ในการกลบฝังขยะ รายงานระบุว่า ต้นทุนสุทธิของการเผาขยะต่อตันจะตกอยู่ที่ 25-100 เหรียญสหรัฐ (ในปี 1998) หรือเฉลี่ยประมาณ 50 เหรียญสหรัฐ ส่วนต้นทุนสุทธิของการกลบฝังขยะจะอยู่ประมาณ 10-40 เหรียญสหรัฐ ขึ้นอยู่กับการออกแบบ (เช่น จำนวนของชั้นเมมเบรนและระดับของการกรองเพื่อบำบัด (leachate treatment))

ต้นทุนสุทธิของการบำบัดขยะคำนวณจากต้นทุนต่อปีบวกค่าใช้จ่ายในการเดินเครื่องลบด้วยรายได้จากพลังงาน สำหรับโรงเผาขยะ ต้นทุนของเงินที่ต้องชำระ(ดอกเบี้ย) เพื่อใช้คืนเงินลงทุนเบื้องต้นในแต่ละปี อาจมีจำนวนมากกว่าครึ่งหนึ่งของต้นทุนการบำบัดสุทธิทีเดียว

รายงานของธนาคารโลกสรุปว่า “…ต้นทุนการบำบัดสุทธิต่อตันของโรงเผาขยะมักมีจำนวนมากกว่าอย่างน้อยสองเท่าของต้นทุนสุทธิของการกลบฝังอย่างมีระบบ ในขณะเดียวกัน โครงการโรงเผาขยะมักทำให้เกิดความเสี่ยงด้านความล้มเหลวทางเศรษฐกิจสูง…”

เงินลงทุนเบื้องต้นของโรงเผาขยะ

เงินลงทุนเบื้องต้นของโรงเผาขยะอาจมีมากเป็นหลายล้านเหรียญ เงินลงทุนเบื้องต้นของโรงเผาขยะเทศบาลขนาดใหญ่ในประเทศกำลังพัฒนาด้านอุตสาหกรรม อาจมีจำนวนมากถึง 50-280  ล้านเหรียญสหรัฐ ขึ้นอยู่กับความสามารถในการกำจัดขยะของโรงงาน ซึ่งเมื่อคิดแจกแจงจะเห็นว่าเป็นต้นทุนมากถึง 136,000-270,000 เหรียญสหรัฐต่อความสามารถในการกำจัดขยะหนึ่งตันต่อวัน

ข้อมูลจากข้อเสนอโครงการโรงเผาขยะในที่อื่นอาจมีต้นทุนที่สูงกว่าตัวเลขที่ธนาคารโลกเสนอไว้มากนัก ตาราง 4 ชี้ให้เห็นต้นทุนที่สูงของโรงเผาขยะบางแห่งที่ดำเนินการและมีการเสนอให้สร้างทั่วโลก เงินลงทุนเบื้องต้นอาจมีจำนวนมากถึง 1.75 ล้านเหรียญสหรัฐต่อความสามารถในการกำจัดขยะหนึ่งตันต่อวัน แม้ว่าจะมีค่าใช้จ่ายสูงลิบลิ่วเช่นนั้น แต่โรงเผาขยะที่เสนอให้สร้างหรือเดินเครื่องอยู่ในประเทศโลกฝ่ายใต้ส่วนใหญ่ มักไม่ได้มาตรฐานด้านสิ่งแวดล้อมอย่างเช่นในสหรัฐอเมริกาหรือยุโรปตะวันตก ต้นทุนของโรงเผาขยะหลายแหล่งอาจเพิ่มเป็นสองเท่า หากมีการติดตั้งอุปกรณ์เพื่อควบคุมมลพิษที่ทันสมัย

ในประเทศญี่ปุ่น ต้นทุนของโครงการโรงเผาขยะแห่งใหม่ในปีงบประมาณ 2000 คิดรวมกันทั้งหมดเป็นจำนวน 8 แสนล้านเยน (ประมาณ 7,000 ล้านเหรียญสหรัฐ) ต้นทุนเหล่านี้รวมไปถึงค่าใช้จ่ายของการก่อสร้างสาธารณูปการใหม่ ๆ และการปรับปรุงอุปกรณ์ที่ใช้ควบคุมการปล่อยก๊าซซึ่งมีอยู่เดิม

ระบบการจัดการขยะที่ต้องใช้เงินลงทุนเบื้องต้นสูง มีความยืดหยุ่นน้อยกว่าระบบซึ่งมีเงินลงทุนเบื้องต้นต่ำกว่า เงินลงทุนเบื้องต้นเป็นต้นทุนจม เราไม่อาจลดต้นทุนจมเพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพหรือการออกแบบ เหมือนที่เราทำกับโครงการลดขยะโครงการใช้วัสดุใหม่ โครงการรีไซเคิล และโครงการหมักปุ๋ยได้

เงินลงทุนเบื้องต้นของโครงการโรงเผาขยะบางแห่งทั่วโลก

ที่ตั้ง	สถานภาพ	กำลังการเผาขยะ (ตันต่อวัน)	เงินลงทุนเบื้องต้น	เงินลงทุนเบื้องต้น (เหรียญสหรัฐ)	เงินลงทุนเบื้องต้น / กำลังการเผาขยะต่อตันต่อวัน (เหรียญสหรัฐ)
ตงกวน จีน	ไม่ชัดเจน	900	50 ล้านเหรียญสหรัฐ	50 ล้าน	55,600
เสินเจิ้น จีน	เดินเครื่อง	300	1.2 พันล้านหยวน	145 ล้าน	483,300
เซี่ยงไฮ้ จีน	อนุมัติ	1,500	86 ล้านเหรียญสหรัฐ	86 ล้าน	57,300
เชนไน อินเดีย	อนุมัติ	600	2 พันล้านรูปี	41 ล้าน	68,100
Ringaskiddy ไอร์แลนด์	กำลังนำเสนอ	100	75 ล้านปอนด์ไอร์แลนด์	86.8 ล้าน	868,000
โตเกียว ญี่ปุ่น	เดินเครื่อง	400	700 ล้านเหรียญสหรัฐ	700 ล้าน	1,750,000
อิบารากิ ญี่ปุ่น	เดินเครื่อง	180	1.8 หมื่นล้านเยน	149.1 ล้าน	828,300
ลูบลิน โปแลนด์	กำลังนำเสนอ	~375	30 ล้านเหรียญสหรัฐ	30 ล้าน	80,000
อีโซโป อัฟริกาใต้	เดินเครื่อง	10	6 หมื่นล้านเหรียญสหรัฐ	60,000	6,000
กวางจู เกาหลีใต้	ยังไม่เดินเครื่อง	400	6 หมื่นล้านวอน	46.8 ล้าน	117,000
ซังจีดอง เกาหลีใต้	เดินเครื่อง	800	8 หมื่นล้านวอน	62.5 ล้าน	78,100
ปูซาน เกาหลีใต้	กำลังนำเสนอ	200	8.5 หมื่นล้านวอน	66.4 ล้าน	332,000
ซูวอน เกาหลีใต้ จุงลี่ ไต้หวัน	เดินเครื่อง อนุมัติ	600 1,350	9 หมื่นล้านวอน 4.6 พันล้านเหรียญไต้หวัน	70.3 ล้าน 133 ล้าน	117,200 98,500
เกาเสียง ไต้หวัน	ดำเนินการ	1,800	6.9 พันล้านเหรียญไต้หวัน	199.5 ล้าน	110,800
เกาเสียง ไต้หวัน	ดำเนินการ	900	3-4 พันล้านเหรียญไต้หวัน	101.2 ล้าน	112,400
ไถ้หนานตะวันตก ไต้หวัน	ดำเนินการ	900	3.8 พันล้านเหรียญไต้หวัน	109.9 ล้าน	122,100
เกาะภูเก็ต ไทย	เดินเครื่อง	250	780 ล้านบาท	17.65 ล้าน	70,600
เกาะกวม สหรัฐอเมริกา	กำลังนำเสนอ	~15	13.2 ล้านเหรียญสหรัฐ	13.2 ล้าน	880,000

หมายเหตุ ต้นทุนแปลงจากเงินสกุลสหรัฐโดยใช้อัตราแลกเปลี่ยนเมื่อเดือนสิงหาคม 2001 ที่ Universal Currency Converter http://www.xe.com/ucc ที่มา GAIA’s Waste Incineration Database maintained by Pawel Gluszynski, Waste Prevention Association, Krakow, Poland ต้องการข้อมูลเพิ่มเติมโปรดติดต่อ info@no-burn.org

เงินลงทุนเบื้องต้นของโรงเผาขยะกับการรีไซเคิลและการหมักปุ๋ย

	ลักษณะโครงการ	เงินลงทุนเบื้องต้นต่อขยะที่นำมาจัดการ 1 ตัน (เหรียญสหรัฐ)
การรีไซเคิลและการหมักปุ๋ยในประเทศพัฒนาด้านอุตสาหกรรม
โรงงานรีไซเคิลต้นฉบับในสหรัฐอเมริกา	คัดแยกวัสดุรีไซเคิล	30,000
โรงงานรีไซเคิลที่ใช้เทคโนโลยีน้อยในสหรัฐอเมริกา	คัดแยกวัสดุรีไซเคิล	4,000-20,000
โรงหมักปุ๋ยขนาดเล็ก  ใช้เทคโนโลยีน้อยในสหรัฐอเมริกา	การหมักปุ๋ยในพื้นที่สวนหลังบ้าน	5,000-13,000
การหมักปุ๋ยขนาดใหญ่		5,600-90,000
การรีไซเคิลและการหมักปุ๋ยในประเทศพัฒนาด้านอุตสาหกรรมน้อยกว่า
ซัน แวลลีย์ ฟิลิปปินส์	การรีไซเคิล/การเก็บวัสดุอินทรีย์ + การหมักปุ๋ย	1800
โครงการของ Exnora ในอินเดีย	การรีไซเคิล/การเก็บวัสดุอินทรีย์ + การหมักปุ๋ย	1650
โมกัตตัม (ไคโร) อิยิปต์	กิจการรีไซเคิลขนาดเล็ก	450
ริโอเดอจาเนโร บราซิล	สหกรณ์รีไซเคิล 14 แห่ง	5,300
การหมักปุ๋ยขนาดเล็ก ใช้เทคโนโลยีน้อย	พื้นที่หลังบ้านหรือในชุมชน	แทบไม่มีต้นทุน
การเผาขยะ		136,000-270,000

ที่มา : Institute for Local Self-Reliance, Washington, DC, 2004. เงินลงทุนเบื้องต้นของการเผาขยะมาจาก T. Rand, J. Haukohl, U. Marxen, Municipal Solid Waste Incineration: Requirements for a Successful Project, World Bank Technical Paper Number 462, The World Bank, Washington, D.C.,June 2000. เงินลงทุนเบื้องต้นของการหมักปุ๋ยขนาดใหญ่ใช้ข้อมูลใน Argonne National Laboratory, “Energy and Environmental Systems Analysis:Technology Summary I.1: Landfills: Reducing Landfilling Of Waste,” 1993.

 

เปรียบเทียบเงินลงทุนเบื้องต้นของโรงเผาขยะกับการรีไซเคิลและการหมักปุ๋ย

โรงงานรีไซเคิลและหมักปุ๋ยมีต้นทุนถูกกว่าโรงเผาขยะมากมาย ไม่ว่าระบบนั้นจะใช้เทคโนโลยีสูงหรือต่ำเพียงใดก็ตาม ไม่ว่าจะใช้เครื่องจักรกลหรือใช้แรงงาน

ในสหรัฐอเมริกา เงินลงทุนเบื้องต้นของโรงงานรีไซเคิลเฉลี่ยประมาณ 30,000 เหรียญสหรัฐต่อความสามารถในการกำจัดขยะต่อตันต่อวัน และขึ้นอยู่กับระดับของเทคโนโลยีอัตโนมัติที่ใช้ โรงงานรีไซเคิลที่ใช้เทคโนโลยีต่ำจะใช้เครื่องมือพื้นฐาน อย่างเช่น สายพาน รถยก เครื่องมัด (baler) เครื่องอัดพลาสติก เครื่องขูดพลาสติกและ/หรือเครื่องบดกระป๋อง การศึกษาชิ้นหนึ่งชี้ว่า โรงงานในชุมชนบางแห่งของสหรัฐอเมริกาที่ใช้เทคโนโลยีต่ำมีต้นทุนการแปรรูปขยะระหว่าง 4,000-20,000 เหรียญสหรัฐต่อตันต่อวัน

ชุมชนหลายแห่งเหล่านี้ยังลดต้นทุนไปได้อีกด้วยการใช้เครื่องจักรมือสอง

ในประเทศกำลังพัฒนาด้านอุตสาหกรรม โรงงานรีไซเคิลมักใช้เครื่องจักรกลน้อยและใช้แรงงานมาก ซึ่งทำให้เงินลงทุนน่าจะต่ำกว่า 30,000 เหรียญสหรัฐต่อตันต่อวัน ซึ่งเป็นค่าเฉลี่ยเงินลงทุนของโรงงานแบบเดียวกันในสหรัฐอเมริกามาก ยกตัวอย่างเช่น กรณีของเมืองรีโอเดอจาเนโร ประเทศบราซิล เอลิเลเนอ บริโต ผู้จัดการสหกรณ์ผู้เร่เก็บของเก่าขายและผู้ประสานงานโครงการรีไซเคิลของแผนกรักษาความสะอาดของเทศบาลเมืองรีโอเดอจาเนโรบอกว่า “แม้จะมีข้อมูลในพื้นที่ไม่มากนัก แต่จากข้อมูลที่มีอยู่ชี้ว่าอุตสาหกรรมรีไซเคิลได้ช่วยสร้างงานและใช้เงินลงทุนน้อย เมื่อเทียบกับภาคเศรษฐกิจส่วนอื่น  ในกรุงรีโอต้นทุนโรงแยกขยะแต่ละแห่งคิดเฉลี่ยที่ 25,000 เหรียญสหรัฐ และจ้างงานได้ประมาณ 20 คน ปัจจุบันเรามีสหกรณ์ 14 แห่งที่ผลิตวัสดุรีไซเคิลจำนวน 2,000 ตันต่อเดือนและจ้างงาน 414 คน”

เมื่อถัวเฉลี่ยมูลค่าอุปกรณ์ของโรงงานรีไซเคิลในบราซิลต่อปริมาณขยะหนึ่งตันต่อวัน เราพบว่ามีต้นทุนประมาณ 5,300 เหรียญสหรัฐ ซึ่งถูกกว่าต้นทุนเฉลี่ยของโรงเผาขยะอย่างน้อย 26 เท่า

โครงการรีไซเคิลหลายแห่งในประเทศอียิปต์เน้นการใช้แรงงานและลงทุนน้อย และเป็นตัวอย่างโรงงานรีไซเคิลในประเทศกำลังพัฒนาด้านอุตสาหกรรม โดยมีการจ้างคนงานเฉลี่ยประมาณ 89 คนต่อการคัดขยะ 10,000 ตันต่อปี

ในสหรัฐอเมริกา สำหรับปริมาณขยะเท่านี้พวกเขาจ้างคนงานเพียง 11 คน

ที่กรุงไคโร แรงงานนอกระบบเร่เก็บขยะจากบ้านเรือนต่าง ๆ ในเมืองถึงหนึ่งในสามหรือประมาณ 988,400 ตันต่อปี ร้อยละ 80 ของขยะเหล่านี้มีการนำกลับมาใช้ใหม่ เขตโมกัตตัมซึ่งอยู่ชานกรุงไคโรเป็นที่ตั้งของโรงงาน 928 แห่งที่เก็บและคัดขยะเป็น 16 ประเภทโดยไม่ใช้เครื่องจักรกลใด ๆ เลย ยกเว้นรถบรรทุกขยะ พวกเขาขายวัสดุที่คัดแยกเหล่านี้ให้กับพ่อค้าคนกลางและโรงงานรีไซเคิล อุตสาหกรรมรีไซเคิลขนาดเล็ก 228 แห่งในเขตโมกัตตัมใช้เงินลงทุน 1,805,350 LE (426,000 เหรียญสหรัฐ) หรือคิดเป็นมูลค่าเครื่องจักรโดยเฉลี่ย 1,900 LE (~450 เหรียญสหรัฐ) ต่อขยะหนึ่งตันต่อวัน

เทศบาลกรุงไคโรไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใด ๆ เลยสำหรับการนำขยะ 791,100 ตันต่อปีมาใช้ใหม่ ภาคเศรษฐกิจนอกระบบเป็นผู้รับภาระค่าใช้จ่ายทั้งหมด

โรงงานหมักปุ๋ยตามธรรมชาติหรือโรงหมักปุ๋ยอินทรีย์ อาจมีต้นทุนน้อยกว่าโรงงานรีไซเคิลเสียอีก โรงงานแบบนี้สามารถทำได้ในขนาดเล็กและใช้เทคโนโลยีต่ำ สามารถทำที่หลังบ้านหรือในระดับชุมชนขนาดเล็กได้ แม้แต่โรงงานขนาดใหญ่ก็ไม่ต้องใช้เทคโนโลยีระดับสูง เพียงแต่อาจต้องใช้รถยกเพื่อนำขยะอินทรีย์ที่ย่อยสลายได้มากองไว้ โรงบำบัดขยะแบบย่อยสลายอาจต้องใช้ระบบภาชนะปิด (In-vessel) ซึ่งเป็นระบบปิดและมีการควบคุมอุณหภูมิและความชื้น ในสหรัฐอเมริกา การบำบัดขยะด้วยการหมักปุ๋ยซึ่งใช้เทคโนโลยีต่ำมีต้นทุน 5,000-13,000 เหรียญสหรัฐต่อปริมาณปุ๋ยอินทรีย์ที่ผลิตได้หนึ่งตันต่อวัน

ต้นทุนของโรงงานเหล่านี้จะขึ้นอยู่กับขนาดและเครื่องจักรกลที่ใช้ โรงงานบางแห่งอาจใช้แค่เครื่องตัดขยะเป็นชิ้น ๆ และรถยกขยะไปกอง บางโรงอาจจะมีอ่างสำหรับบดขยะ (tub grinder) และ/หรือเครื่องหั่นขยะ โรงบำบัดขยะด้วยการหมักปุ๋ยซึ่งใช้เทคโนโลยีต่ำมักมีขนาดเล็ก และบำบัดขยะได้น้อยกว่า 10,000 ตันต่อปี

การหมักปุ๋ยที่ทำกันหลังบ้านเป็นเทคนิคการหมักปุ๋ยที่ใช้เทคโนโลยีต่ำและมีขนาดเล็กสุดเท่าที่มีอยู่ ต้นทุนของการบำบัดขยะหลังบ้านแบบนี้ ไม่มีอะไรมากไปกว่าการทำอ่างสำหรับหมักขยะให้เป็นปุ๋ยตามบ้านเรือนทั่วไป

“โรงงานหมักปุ๋ยที่ใช้เทคโนโลยีต่ำในประเทศกำลังพัฒนา ใช้เงินลงทุนด้านอุปกรณ์น้อยกว่าโรงเผาขยะถึง 75 เท่า”

การหมักปุ๋ยอินทรียวัตถุยังสามารถทำในขนาดใหญ่ได้ การศึกษาชิ้นหนึ่งพบว่า โรงงานหมักปุ๋ยขนาดใหญ่ (270-500 ตันต่อวัน) อาจใช้เงินลงทุนระหว่าง 1.5 ล้านถึง 45 ล้านเหรียญสหรัฐขึ้นอยู่กับความสามารถในการหมักปุ๋ยและความซับซ้อนของระบบ ซึ่งโรงงานเหล่านี้มีต้นทุนค่าลงทุนเฉลี่ยวันละ 5,600-90,000 เหรียญสหรัฐต่อตัน ซึ่งยังน้อยกว่าเงินลงทุนเบื้องต้นของโรงเผาขยะในเขตเทศบาลมากมายนัก

ในประเทศกำลังพัฒนา มีหลายตัวอย่างที่ชี้ให้เห็นความสำเร็จของโครงการหมักปุ๋ยขนาดเล็กซึ่งทำกันที่บ้านและชุมชน ในประเทศอินเดียโครงการหมักปุ๋ยและรีไซเคิลระดับชุมชนขององค์การ Exnora International ซึ่งมีขนาดเล็กใช้เงินลงทุนด้านอุปกรณ์เพียง 1,650 เหรียญสหรัฐต่อขยะที่นำกลับมาใช้ใหม่ได้หนึ่งตันต่อวัน ประมาณร้อยละ 90 ของขยะจากบ้านเรือนถูกนำมาบำบัดภายใต้โครงการนี้

โครงการหมักปุ๋ยอินทรียวัตถุในลักษณะเดียวกันมีอยู่ที่บารังไกซันวัลเลย์ ในประเทศฟิลิปปินส์ ซึ่งมีต้นทุนการหมักปุ๋ย 1,800 เหรียญสหรัฐต่อตันต่อวัน  ซึ่งน้อยกว่าเงินลงทุนในโรงเผาขยะถึง 75 เท่า ชุมชนหลายแห่งในประเทศโลกฝ่ายใต้อาจเริ่มต้นโครงการหมักปุ๋ยโดยไม่มีเงินลงทุนหรือเครื่องจักรกลในเบื้องต้นเลยก็ได้ ในอินเดีย โครงการหลายแห่งประสบความสำเร็จจากแค่การขุดร่องสำหรับให้ไส้เดือนลงไปช่วยหมักปุ๋ยอินทรีย์ ชาวบ้านมักขุดร่องเหล่านี้ที่หลังบ้านและในที่ว่าง ค่าใช้จ่ายที่มีอาจเป็นการซื้อถังพลาสติกเพื่อให้แต่ละครัวเรือนเก็บรวบรวมขยะอินทรีย์เท่านั้น

โรงเผาขยะมีต้นทุนดำเนินการสูงสุด

โครงการหมักปุ๋ยและรีไซเคิลขยะมักมีต้นทุนดำเนินการต่อปริมาณขยะที่ต่ำกว่าโรงเผาขยะเป็นจำนวนมากเสมอ นอกจากนั้น ยิ่งมีการรีไซเคิลและการหมักปุ๋ยมากเท่าไร โครงการเหล่านั้นก็จะมีความคุ้มทุนมากยิ่งขึ้น

ประเด็นหนึ่งที่เรามักมองข้ามไปเวลาเปรียบเทียบต้นทุนของการรีไซเคิลและการหมักปุ๋ยกับการเผาขยะคือในการคำนวณต้นทุนของการรีไซเคิลและหมักปุ๋ยจะรวมเอาต้นทุนการจัดเก็บขยะไว้ในตัวอยู่แล้ว โดยทั่วไปต้นทุนของโครงการรีไซเคิลและหมักปุ๋ยประกอบด้วยต้นทุนการจัดเก็บ การคัดแยกขยะ และการสร้างระบบหมักขยะ ในทางตรงข้าม โรงเผาขยะนอกจากจะมีมีต้นทุนดำเนินการแล้วยังต้องจ่ายต้นทุนการจัดเก็บขยะอีกต่างหากด้วย ในประเทศกำลังพัฒนาด้านอุตสาหกรรมซึ่งมีระบบรีไซเคิลและหมักปุ๋ยขนาดเล็ก ซึ่งคนงานเก็บขยะจะใช้จักรยานถีบหรือเกวียนเพื่อเก็บขยะ เทศบาลต่าง ๆ สามารถประหยัดต้นทุนการจัดเก็บขยะได้เพราะไม่ต้องใช้รถออกไปเก็บขยะ การใช้รถบรรทุกเก็บขยะมักเป็นต้นทุนการดำเนินการสำหรับการจัดการขยะที่แพงที่สุด และเป็นต้นทุนที่จำเป็นสำหรับโรงเผาขยะ ค่าน้ำมันรถ ค่าแรงคนขับและค่าประสานงานรถขนขยะ ค่าเสื่อมราคา เงินเดือนของคนขับรถล้วนแต่เป็นต้นทุนทั้งสิ้น

โครงการรีไซเคิลและหมักปุ๋ยขนาดเล็กของ Exnora International ในอินเดียเป็นตัวอย่างที่ดีในกรณีนี้ คนงานจะเก็บขยะอินทรีย์และขยะรีไซเคิลรวม ๆ กันในรถสามล้อถีบ และเอาไปคัดแยกที่โรงงาน “ของเสียเหลือศูนย์” ซึ่งกระจายอยู่ทั่วไป โครงการแต่ละแห่งให้บริการได้ 200 ครัวเรือน มีต้นทุนสำหรับค่าแรงและการบำรุงรักษารถสามล้อและศูนย์บำบัดขยะเพียงประมาณ 50 เหรียญสหรัฐต่อเดือน ในทางตรงข้าม ในการให้บริการ 200 ครัวเรือนเท่ากัน เทศบาลต้องใช้เงิน 400 เหรียญสหรัฐต่อเดือนเพื่อจัดเก็บ ขนส่ง และนำขยะไปบำบัด ในขณะที่โรงเผาขยะจะใช้ต้นทุนสูงกว่านี้มากมายนัก