
-Galen Cranz, The Politics of Park Design: A History of Urban Parks in America-
ทัศนคติร่วมสมัยต่อสวนสาธารณะในเมืองแบ่งออกได้เป็น 3 ประการ
ประการแรก เป็นสมมุติฐานที่ดูโง่เขลาที่สุด คือ สวนสาธารณะเป็นเพียงแค่แปลงที่ดินที่เก็บไว้ในสภาพเดิม ถ้าจะคุยกันเรื่องนี้แล้วละก็ คนธรรมดาสามัญหลายต่อหลายคนก็จะคิดในทำนองนี้ คือสวนสาธารณะคือส่วนเล็กๆของธรรมชาติที่สร้างขึ้นในความรู้สึกที่ว่ามันไม่ควรที่จะสร้างบนที่ดินนั้น หลายต่อหลายคนก็ประหลาดใจที่เรียนรู้ว่าสวนสาธารณะเป็นวัตถุที่ได้รับการพิจารณาอย่างจงใจว่าเป็นสิ่งก่อสร้างสาธารณะ ทั้งในแง่ของรูปทรงทางกายภาพและการใช้ประโยชน์ทางสังคม
ประการที่สอง เป็นลักษณะที่รับรู้มากขึ้น คือสวนสาธารณะเป็นเรื่องของสุนทรียภาพและเราเข้าใจถึงประวัติความเป็นมาของมันจากพัฒนาการของความเป็นอิสระของการพิเคราะห์ทางสังคมในเชิงศิลป์
ประการที่สาม เป็นมุมมองที่ว่าแต่ละองค์ประกอบของสวนสาธารณะในเมืองแสดงถึงยุทธศาสตร์ของนักวางแผนเพื่อการปฏิรูปทางสังคมและคติธรรม เพื่อว่าในปัจจุบัน ดังเช่นในอดีต พลเมืองผู้มาเยี่ยมชมสวนสาธารณะนั้นเกี่ยวข้องสัมพันธ์กับบทเรียนแห่งคติธรรมที่ถูกสั่งสมมา