#จักรยานสองขาท้าโลก

ธารา บัวคำศรี แปลเรียบเรียงจาก

The Bicycle: Vehicle for a Small Planet, Worldwatch Paper #90, September 1989 เขียนโดย Marcia D. Lowe

ดาวน์โหลด pdf ไฟล์ จักรยาน พาหนะเพื่อโลกใบน้อย

——————

รัฐบาลสามารถส่งเสริมอุตสาหกรรมจักรยานในประเทศ การที่ไม่สนใจภาษีนำเข้าและนโยบายต่างๆ ที่คุ้มครองอุตสาหกรรมจักรยาน ในที่สุดนำไปสู่การปิดโรงงาน ดังตัวอย่างในเคนยาและแทนซาเนีย ดังนั้นการบริหารเพื่อสนับสนุนการถ่ายทอดเทคโนโลยีจากประเทศกำลังพัฒนาและส่งเสริมการศึกษาวิจัยเพื่อดัดแปลงพาหนะราคาถูกให้เหมาะสมกับสภาพท้องถิ่นจึงมีความสำคัญมาก

ธนาคารแบบพหุภาคีและองค์กรพัฒนาต่างๆ อาจทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงดังกล่าว เช่น ธนาคารโลก ซึ่งเน้นให้มีจักรยานและถนนงบประมาณต่ำในโครงการพัฒนาต่างๆ อันเป็นส่วนหนึ่งของโครงการคมนาคมขนส่งแอฟริกาเขตกึ่งซาฮาราร่วมมือกับโครงการพัฒนาแห่งสหประชาชาติ คณะกรรมาธิการเพื่อแอฟริกันแห่งสหประชาชาติ และผู้ให้ทุนแบบทวีภาคีต่างๆ โดยในปี พ.ศ.2520 เริ่มต้นประเมินความไร้ประสิทธิภาพและนโยบายคมนาคมขนส่งด้วยยานยนต์ในภูมิภาคนี้อีกครั้งหนึ่ง

การหาเงินทุนของโครงการคมนาคมขนส่งแบบไม่ใช้รถยนต์ต้องอ้างอิงถึงปัญหาการเดินทางเข้าถึงชนบท โดยเน้นที่การเดินทางนอกโครงข่ายถนนและความจำเป็นในการเดินทางของผู้หญิง การศึกษาจากประสบการณ์ในทวีปแอฟริกาและที่อื่นๆ รวมทั้งบราซิล โคลัมเบีย อินเดีย และเนปาล นำมาใช้สร้างข้อเสนอใหม่ๆ ให้กับผู้มีอำนาจตัดสินใจและเจ้าหน้าที่การคมนาคมขนส่งในท้องถิ่น

รัฐบาลท้องถิ่นในประเทศกำลังพัฒนาและประเทศอุตสาหกรรมสามารถส่งเสริมจักรยานอย่างมีประสิทธิภาพโดยกำหนดให้มีคณะกรรมการที่ปรึกษาจักรยาน ซึ่งจะช่วยผู้มีอำนาจตัดสินใจเกิดความมั่นใจว่าการปรับปรุงระบบคมนาคมขนส่งทุกชนิดได้คิดถึงความต้องการของผู้ขี่จักรยาน นอกไปจากการทำเครื่องหมายและกฏข้อบังคับ การสร้างโครงสร้างพื้นฐานจะต้องมีที่จอดจักรยานและห้องอาบน้ำสำหรับคนเดินทางไปมา ถนนสร้างใหม่หรือถนนปรับปรุงใหม่และสะพานต้องมีเส้นทางขี่จักรยานที่ปลอดภัย ที่จอดรถซึ่งกำหนดไว้ชัดเจนในย่านการค้าของเมืองอาจเหลือพื้นที่ให้จอดจักรยาน และงบประมาณการคมนาคมขนส่งทั้งหมดอาจจัดแบ่งเพื่อสร้างสิ่งอำนวยความสะดวกในการขี่จักรยาน

เส้นทางจักรยานแบบใดแบบหนึ่งอาจไม่เหมาะสมกับทุกพื้นที่ หรือผู้ขี่จักรยานทุกคน สิ่งอำนวยความสะดวกที่รองรับการขี่จักรยานที่ดีที่สุด ไม่ว่าจะเป็นช่องทางจักรยาน เส้นทางจักรยานหรือเครื่องหมายเส้นทางจักรยานที่ทำไว้ตามถนนทั่วไป ขึ้นอยู่กับการออกแบบและผู้ขี่จักรยาน สิ่งที่ควรคำนึงถึงคือความเร็วในการขี่ ปริมาณจราจร และทักษะการขี่จักรยานที่แตกต่างกัน

สิ่งที่สำคัญคือ เส้นทางที่แยกจักรยานออกจากรถยนต์ต้องออกแบบอย่างดีและมีการดูแลรักษา มิฉะนั้นจะเกิดการเปรียบเทียบว่า เส้นทางจักรยานมีความสะดวกในการเดินทางเข้าถึงน้อยกว่า และมีอันตรายมากกว่าถนนรถยนต์ ผู้บริหารการจราจรอาจปรับปรุงความปลอดภัยของผู้ขี่จักรยานบนถนนทั่วไปในค่าใช้จ่ายไม่มาก โดยการขนย้ายเศษหินดินทรายและถมหลุมบ่อที่เป็นอุปสรรคในการขี่จักรยาน

การจัดระบบจราจรเพื่อให้เกิดความพอดีกับความต้องการของพาหนะชนิดต่างๆ นั้นมีความสำคัญมากโดยเฉพาะพื้นที่ซึ่งมีเนื้อที่จำกัดจนไม่สามารถแยกช่องทางจราจร หลายสิบปี เนเธอร์แลนด์ได้เป็นผู้นำ Woonerven และที่เยอรมันตะวันตก (ขณะนั้น) ภายใต้นโยบาย Verkenhrsberuhigung การดำเนินการเหล่านี้ทำให้เกิดความสอดคล้อง โดยที่รูปแบบของเมืองและการควบคุมการจราจรมีส่วนทำให้เกิดการคมนาคมทุกชนิดอยู่ร่วมกันอย่างปลอดภัย

แม้ว่าจะมีความก้าวหน้าในการจัดการจราจรและการออกแบบถนนที่ดีขึ้น แต่ผู้ขี่จักรยานอาจเกิดอุบัติเหตุได้ง่ายกว่าผู้ขับรถยนต์ การให้ความรู้เรื่องความปลอดภัยแก่ผู้ใช้ถนนทุกคน และบทลงโทษสำหรับผู้ทำความผิดมีความสำคัญมากทั้งคนขี่จักรยานและคนขับรถในเมืองแมนฮัตตัน สหรัฐอเมริกา การเพิ่มตำรวจจราจรเพื่อเรียกดูใบอนุญาตขี่จักรยานและเตือนให้ผู้ขับขี่มีความรับผิดชอบและความร่วมมือ ทำให้อุบัติเหตุของคนขี่จักรยานและคนเดินเท้าลดลง นับตั้งแต่ปี 2528 เป็นต้นมา

ผู้ประโยชน์ระยะยาวจะเกิดมากที่สุด ถ้าเมืองที่มีคนเกิด 50,000 คน มีการวางแผนภูมิภาคและผังเมืองมิให้ขยายตัวมากเกินไป มีการใช้ที่ดินแบบก้าวหน้า วางผังที่อยู่อาศัย ร้านค้าและที่ทำงาน และวางโครงร่างพื้นฐานเกี่ยวกับระยะการเดินทางด้วยจักรยาน และการเดินเท้าให้มากเท่าที่จะทำได้ พร้อมกับพัฒนาระบบขนส่งมวลชนให้เกิดความสมดุลในการเดินทาง

การปฏิบัติการระดับรัฐบาล ตั้งแต่นโยบายภาษีแห่งชาติ จนถึงที่จอดจักรยานไม่อาจเกิดขึ้นได้ หากไม่มีการทำงานที่เหนียวแน่นของกลุ่มที่ปรึกษาจักรยาน และการปฏิบัติการของปัจเจกชน เพื่อตอบโต้ความโน้มเอียงในการใช้รถยนต์ ชมรมจักรยานท้องถิ่นพร้อมด้วยสมาชิกจำนวนหนึ่ง และกลุ่มระหว่างประเทศหลายร้อยหลายพันกลุ่มอาจเป็นพลังที่มีความแข็งแกร่งที่สุดในการขยายทางเลือกในการคมนาคมขนส่ง เมื่อ Edward Koch นายกเมืองนิวยอร์คประกาศในปี พ.ศ.2520 ว่า ถนนสามสายใหญ่ในเมืองห้ามใช้จักรยานในวันหยุด กลุ่มที่ปรึกษาจักรยานได้ประท้วงคำสั่งห้ามทันทีและดำเนินการทางกฏหมายเพื่อเปลี่ยนข้อบังคับให้กลายเป็นความผิดพลาดทางเทคนิค ในที่สุด ก็สามารถชักจูงให้นายกเมืองหยุดความพยายามที่จะห้ามการขี่จักรยานอีก

เดือนมิถุนายน 2532 The Leaque of American Wheelman องค์กรจักรยานระดับประเทศที่ตั้งขึ้นในปี 2523 ได้มีการประชุมระดับชาติแห่งแรก นับตั้งแต่ยุคทองของการใช้จักรยานในทศวรรษ 1890 การประชุมมีเป้าหมายต่างๆ ว่าด้วยจักรยาน นับตั้งแต่การกระตุ้นเจ้าหน้าที่ท้องถิ่น จนถึงกฏหมายจราจรที่บังคับใช้กับคนขี่จักรยาน ทั้งนี้ เพื่อเรียกร้องให้กระทรวงคมนาคมขนส่งแห่งสหรัฐอเมริกาผนวกการเดินทางด้วยจักรยานเข้าอยู่ในนโยบายการคมนาคมขนส่งระดับประเทศ

บางทีศักยภาพสูงสุดในการเปลี่ยนแปลงอยู่ที่ผู้ขี่จักรยานแต่ละคน การกดดันนายจ้างและผู้บริหารท้องถิ่นให้จัดหาสิ่งอำนวยความสะดวกในการขี่จักรยาน และขี่จักรยานเมื่อโอกาสอำนวย อาจมีผลสะเทือนอย่างใหญ่หลวง ผู้ขี่จักรยานบางคนทำในสิ่งที่แตกต่างออกไป Carlos Menem ประธานาธิบดีแห่งอาร์เจนติน่าประกาศให้ประชาชนหยุดแตกตื่นจากราคาน้ำมันปิโตรเลียมที่เพิ่มสูงลิ่ว ด้วยการหันมาขี่จักรยาน Calos Menem ก็เป็นนักจักรยานคนหนึ่ง

แต่ละครั้ง เมื่อมีคนขี่จักรยานแทนที่จะขับรถยนค์ ไม่เพียงแต่ผู้ขี่จักรยานเท่านั้น หากแต่จะเกิดผลดีต่อสังคมโดยรวม เรื่องตลกปนเศร้าเรื่องหนึ่งของศตวรรษที่ 20 คือ โลกของเราเต็มไปด้วยทรัพยากรต่างๆ เช่น ที่ดิน ปิโตรเลียม และอากาศบริสุทธิ์ที่ประเมินค่าไม่ได้ ทรัพยากรเหล่านี้มีเพื่อสังคมรถยนต์ แต่ทว่าคนส่วนใหญ่ในโลกนี้กลับไม่มีรถยนต์เป็นของตนเอง Jame McGum นักเขียนและนักจักรยานเคยเขียนว่า จักรยาน คือพาหนะเพื่อจิตวิญญาติใหม่ ท้าทายระบบคุณค่าเดิม หลุดพ้นไปจากการเดินทางที่ไม่เป็นอิสระ สูญเปล่า ไม่เท่าเทียม และการฆ่าตัวตายประจำวัน…การขี่จักรยานกับชีวิตที่รื่นรมย์ เรามีคำตอบเสมอ