สามทศวรรษที่แล้ว (2515) “สิ่งแวดล้อมของมนุษย์” – เป็นหัวข้อการประชุมสุดยอดของโลก

“ชีวาลัย – ชีวมณฑล” อันเปราะบางน่าทะนุถนอม

ปลุกให้โลกตื่นจากเงามฤตยูและพิษภัยที่มนุษย์ด้วยกันเองก่อขึ้น

กลายเป็นฝันค้างในบรรยากาศร้อนแห่งสงครามเย็นในทศวรรษถัดมา

ทศวรรษที่แล้ว (2535) ผู้นำประเทศทั่วโลกรับรองปฎิญญา อนุสัญญา แผนปฏิบัติการระดับโลก

“การพัฒนาที่ยั่งยืน” กลายเป็นวาทกรรมปลายศตวรรษที่ 20

ทว่า กลับเป็นเรื่อง “ดีแต่พูด” และ “เอาแต่เสนอหน้า”

คนรวยรวยขึ้น คนจนอยู่ชายขอบ การมีส่วนร่วม ความเป็นธรรม…(เรื่องไม่น่าพูด)

วันนี้โลกที่เราใฝ่ฝันมันหายไป เพราะแสงอาทิตย์กลายเป็นมะเร็งร้าย

เพราะโลก (แม่ง) ร้อน (ฉิบหาย)

เพราะเด็กน้อยยังคงอดอยากหิวโหยภายใต้เงาทะมึนของการประชุม GATT/WTO/ADB ฯลฯ

ปี2545 นี้โลกจะมีการประชุมสุดยอด (อีกครั้ง)

ว่าด้วยการพัฒนาที่ยั่งยืน –WSSD ที่อาฟริกาใต้

การประชุมที่โลกอุตสาหกรรมหวังกอบโกย (World Summit on Sustaining Developed countires)

เพราะบรรษัทข้ามชาติยังคงแผลงฤทธิ์

หรือการประชุมเพื่อสนับสนุนการทำลาย (World Summit for Supporting Destruction)

เพราะด้านมืดของโลกาภิวัฒน์ยังครอบโลก

อีก 10 ปี ข้างหน้า ก็จะมีการประชุมสุดยอดแบบนี้อีก – เชื่อเหอะ

ก็จะมีเรื่อง “ดีแต่พูด” – เชื่อไหมล่ะ

อีก 20 ปี ข้างหน้า ก็จะมีการประชุมสุดยอดแบบนี้อีก – เชื่อเหอะ

ก็จะมีเรื่อง “ดีแต่พูด” – เชื่อไหมล่ะ

อีก 30 ปี ข้างหน้า ก็จะมีการประชุมสุดยอดแบบนี้อีก – เชื่อเหอะ

ก็จะมีเรื่อง “ดีแต่พูด” – เชื่อไหมล่ะ