แผนที่ด้านบนแสดงให้เห็นถึงความผิดปกติของอุณหภูมิโลกในปี 2020 ไม่แสดงอุณหภูมิที่แน่นอน แต่จะแสดงให้เห็นว่าแต่ละพื้นที่ของโลกอุ่นขึ้นหรือเย็นลงเมื่อเทียบกับค่าเฉลี่ยพื้นฐานในช่วงปี 2494 ถึง 2523

อุณหภูมิเฉลี่ยผิวโลกในปี 2563 เชื่อมโยงกับปี 2559 ซึ่งเป็นปีที่ร้อนที่สุดเป็นประวัติการณ์จากการวิเคราะห์ของ NASA

กราฟแสดงความเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิรายปีตั้งแต่ปี 1880 ถึง 2019 เทียบกับค่าเฉลี่ยปี 1951-1980 ตามที่บันทึกโดย NASA, NOAA, กลุ่มวิจัย Berkeley Earth และ Met Office Hadley Centre (สหราชอาณาจักร) แม้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อยในแต่ละปี แต่บันทึกอุณหภูมิทั้งห้าแสดงให้เห็นถึงแบบแผนที่ตรงกัน ข้อมูลของหน่วยงานทั้ง 5 แสดงให้เห็นภาวะโลกร้อนที่ขยายเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา และทศวรรษที่ผ่านมานั้นร้อนที่สุด Credits: NASA GISS/Gavin Schmidt

จากแนวโน้มการเพิ่มอุณหภูมิเฉลี่ยผิวโลกในระยะยาวอย่างต่อเนื่อง ปีนี้อยู่ที่ 1.84 องศาฟาเรนไฮต์ (1.02 องศาเซลเซียส) อุ่นกว่าค่าเฉลี่ยปีฐาน(ปี 2494-2523) รายงานของนักวิทยาศาสตร์จาก NASA’s Goddard Institute for Space Studies (GISS) ในนิวยอร์ก อุณหภูมิปี 2563 แตกต่างจากปี 2559 น้อยมากในขอบเขตความผิดพลาดที่ยอมรับได้ ทำให้ปี 2563 ที่ผ่านมาเชื่อมโยงอย่างมีประสิทธิภาพกับปีที่ร้อนที่สุดเป็นประวัติการณ์

“7 ปีที่ผ่านมาถือเป็นช่วง 7 ปีที่ร้อนที่สุดเป็นประวัติการณ์ซึ่งบ่งบอกถึงกระแสความร้อนแรงที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง” Gavin Schmidt ผู้อำนวยการ GISS กล่าว “ ไม่ว่าปีหนึ่งจะเป็นสถิติหรือไม่นั้นไม่สำคัญ จริงๆ สิ่งที่สำคัญคือแนวโน้มในระยะยาว จากแนวโน้มเหล่านี้ และเมื่อผลกระทบของมนุษย์ต่อสภาพภูมิอากาศเพิ่มขึ้น เราคาดว่าจะมีการทุบสถิติอุณหภูมิเฉลี่ยผิวโลกต่อไป”

แผนภูมิแสดงอุณหภูมิปีนี้ในบริบทของ 140 ปีที่ผ่านมาในช่วงที่มีการบันทึกอุณหภูมิยุคใหม่ ค่านี้แสดงถึงอุณหภูมิพื้นผิวโดยเฉลี่ยทั่วโลกของปีหนึ่งง

โลกที่ร้อนขึ้นและเปลี่ยนแปลงไป

การติดตามแนวโน้มอุณหภูมิโลกเป็นตัวบ่งชี้ที่สำคัญของผลกระทบของกิจกรรมของมนุษย์บนโลกของเรา โดยเฉพาะการปล่อยก๊าซเรือนกระจก อุณหภูมิเฉลี่ยผิวโลกเพิ่มขึ้นมากกว่า 2 องศาฟาเรนไฮต์ (1.2 องศาเซลเซียส) ตั้งแต่ปลายศตวรรษที่ 19

อุณหภูมิที่สูงขึ้นทำให้เกิดปรากฏการณ์ต่างๆ เช่น การสูญเสียทะเลน้ำแข็ง และมวลพืดน้ำแข็ง การเพิ่มขึ้นของระดับน้ำทะเล คลื่นความร้อนที่ยาวนานและรุนแรงขึ้น และการเปลี่ยนแปลงถิ่นที่อยู่อาศัยของพืชและสัตว์ การทำความเข้าใจกับแนวโน้มสภาพภูมิอากาศในระยะยาวดังกล่าวเป็นสิ่งสำคัญของสวัสดิภาพและคุณภาพชีวิตของมนุษย์ ทำให้เราสามารถปรับตัวให้เข้ากับสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงได้ในรูปแบบต่างๆเช่น การปลูกพืชที่แตกต่างกัน การจัดการทรัพยากรน้ำ และการเตรียมความพร้อมสำหรับเหตุการณ์สภาพอากาศสุดขั้ว

การจัดอันดับอุณหภูมิเฉลี่ยผิวโลก

การวิเคราะห์ที่เป็นอิสระโดย National Oceanic and Atmospheric Administration (NOAA) สรุปว่า ปี 2563 เป็นปีที่ร้อนที่สุดเป็นอันดับสองตามการบันทึกสถิติ รองจากปี 2559 นักวิทยาศาสตร์ของ NOAA ใช้ตัวเลขอุณหภูมิที่เป็นข้อมูลดิบแบบเดียวกันจำนวนมากในการวิเคราะห์ แต่มีระเบียบวิธีและปีฐานที่แตกต่างกัน (ค.ศ.1901-2000) โดยที่แตกต่างจากของ NASA คือ NOAA ยังไม่สรุปอุณหภูมิในบริเวณขั้วโลกที่ไม่มีสถานีสังเกตการณ์ ซึ่งอธิบายถึงความแตกต่างระหว่างการบันทึกข้อมูลอุณหภูมิของ NASA และ NOAA

เช่นเดียวกับข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ทั้งหมด ผลที่ได้ของอุณหภูมิเฉลี่ยผิวโลกเหล่านี้มีความไม่แน่นอนเล็กน้อย – ในกรณีนี้ ส่วนใหญ่เกิดจากการเปลี่ยนแปลงทำเลที่ตั้งสถานีตรวจอากาศและวิธีการวัดอุณหภูมิเมื่อเวลาผ่านไป การวิเคราะห์อุณหภูมิแบบ GISS (GISTEMP) มีความแม่นยำภายใน 0.1 องศาฟาเรนไฮต์ โดยมีระดับความเชื่อมั่น 95 เปอร์เซ็นต์ในช่วงเวลาล่าสุด

ภาพเคลื่อนไหวแสดงวัฏจักรของฤดูกาลที่มีความผิดปกติของอุณหภูมิโลกในทุกๆเดือนตั้งแต่ปี 1880 แต่ละบรรทัดจะแสดงว่าอุณหภูมิรายเดือนของโลกสูงหรือต่ำกว่าค่าเฉลี่ยของโลกในปี 1980–2015 เท่าใด ความผิดปกติตามฤดูกาลเหล่านี้มาจากการวิเคราะห์ย้อนหลังในยุคปัจจุบันสำหรับการวิจัยและการประยุกต์ใช้เวอร์ชัน 2 (MERRA-2) ซึ่งเป็นแบบจำลองที่ดำเนินการโดย Global Modeling and Assimilation Office ของ NASA

ไปให้พ้นจากอุณหภูมิเฉลี่ยผิวโลกรายปี

แม้ว่าแนวโน้มภาวะโลกร้อนในระยะยาวจะยังคงดำเนินต่อไป แต่เหตุการณ์และปัจจัยต่างๆก็มีส่วนทำให้อุณหภูมิเฉลี่ยของปีใดปีหนึ่ง เหตุการณ์สองเหตุการณ์ที่ต่างกันเปลี่ยนแปลงปริมาณแสงแดดส่องถึงพื้นผิวโลก ไฟป่าออสเตรเลียในช่วงครึ่งแรกของปี 2563 ทำลายพื้นที่ 46 ล้านเอเคอร์ ปล่อยกลุ่มควันและอนุภาคอื่น ๆ ลอยขึ้นสู่ชั้นบรรยากาศในระดับสูงกว่า 18 ไมล์ ปิดกั้นแสงแดดและมีแนวโน้มที่จะทำให้บรรยากาศเย็นลงเล็กน้อย ในทางตรงกันข้าม การล็อกดาวน์ทั่วโลกที่เกี่ยวข้องกับการแพร่ระบาดของไวรัสโคโรนา (COVID-19) ช่วยลดมลพิษทางอากาศในหลายพื้นที่ทำให้แสงแดดส่องถึงพื้นผิวได้มากขึ้นและก่อให้เกิดผลกระทบจากภาวะโลกร้อนเล็กน้อยแต่อาจมีนัยสำคัญ การหยุดกิจกรรมเหล่านี้ดูเหมือนจะช่วยลดปริมาณการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ (CO2) ในปี 2563 แต่ความเข้มข้นของ CO2 โดยรวมยังคงเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง และเนื่องจากภาวะโลกร้อนเกี่ยวข้องกับการสะสมก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในบรรยากาศ

แหล่งที่มาที่ใหญ่ที่สุดของความแปรปรวนของอุณหภูมิโลกแบบปีต่อปีมักมาจาก El Nino-Southern Oscillation (ENSO) ซึ่งเป็นวัฏจักรการแลกเปลี่ยนความร้อนที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติระหว่างมหาสมุทรและบรรยากาศ ในขณะที่ปี 2563 สิ้นสุดลงในช่วงติดลบ (เย็น) ของ ENSO แต่ก็เริ่มต้นในช่วงบวก (อบอุ่น) เล็กน้อยซึ่งทำให้อุณหภูมิโดยรวมเฉลี่ยเพิ่มขึ้นเล็กน้อย อิทธิพลความเย็นจากเฟสลบคาดว่าจะมีอิทธิพลอย่างมากในปี 2564 มากกว่าปี 2563

“ช่วงที่ร้อนเป็นประวัติการณ์ในปี 2559 ได้รับอิทธิพลอย่างมากจากเอลนีโญที่เข้มข้น การอิทธิพลที่คล้ายกันจากเอลนีโญในปีนี้เป็นหลักฐานว่าสภาพภูมิอากาศพื้นหลังยังคงอบอุ่นเนื่องจากความเข้มข้นของก๊าซเรือนกระจก” ชมิดท์กล่าว

ค่า GISS ปี 2563 แสดงถึงอุณหภูมิพื้นผิวโดยเฉลี่ยของทั้งโลกและทั้งปี สภาพอากาศในท้องถิ่นมีบทบาทในการเปลี่ยนแปลงของอุณหภูมิในระดับภูมิภาค ดังนั้น ไม่ใช่ว่าทุกภูมิภาคบนโลกจะประสบภาวะโลกร้อนในปริมาณที่ใกล้เคียงกัน แม้ในปีที่ร้อนที่สุดเท่าที่มีการบันทึกมา NOAA ระบุว่า บางส่วนของสหรัฐอเมริกาภาคพื้นทวีปประสบกับอุณหภูมิที่สูงเป็นประวัติการณ์ในปี 2563 ในขณะที่ บางส่วนไม่

ในระยะยาว บางส่วนของโลกก็ร้อนเร็วกว่าส่วนอื่นๆ แนวโน้มการร้อนขึ้นของโลกมีความชัดเจนมากที่สุดในอาร์กติก การวิเคราะห์ของ GISTEMP แสดงให้เห็นว่าโลกร้อนขึ้นมากกว่า 3 เท่าในช่วง 30 ปีที่ผ่านมาตามรายงานของ Schmidt การสูญเสียน้ำแข็งในทะเลอาร์กติกซึ่งมีพื้นที่ต่ำสุดรายปีลดลงประมาณ 13 เปอร์เซ็นต์ต่อทศวรรษทำให้ภูมิภาคนี้มีแสงสะท้อนน้อยลงซึ่งหมายความว่ามหาสมุทรจะดูดซับแสงแดดมากขึ้นและอุณหภูมิจะสูงขึ้นอีก ปรากฏการณ์นี้เรียกว่า Arctic Amplification ที่ทำให้เกิดการสูญเสียน้ำแข็งในทะเลเพิ่มเติม แผ่นน้ำแข็งละลาย และระดับน้ำทะเลที่สูงขึ้น ฤดูไฟในอาร์กติกที่รุนแรงขึ้นและการละลายของชั้นเยือกแข็งในดิน

ผืนดิน ทะเล อากาศ และอวกาศ

การวิเคราะห์ของ NASA ประกอบด้วยการวัดอุณหภูมิพื้นผิวจากสถานีตรวจอากาศมากกว่า 26,000 แห่งและการสังเกตการณ์อุณหภูมิผิวน้ำทะเลบนเรือและทุ่นจำนวนนับพัน ข้อมูลดิบเหล่านี้วิเคราะห์โดยใช้อัลกอริทึมที่พิจารณาระยะห่างที่แตกต่างกันของสถานีอุณหภูมิทั่วโลกและผลกระทบจากความร้อนในเมืองซึ่งอาจทำให้ข้อสรุปคลาดเคลื่อนหากไม่นำมาพิจารณา ผลของการคำนวณเหล่านี้เป็นการประมาณความแตกต่างของอุณหภูมิเฉลี่ยทั่วโลกจากช่วงปีฐาน(ปี 2494 ถึง 2523)

NASA ตรวจวัดสัญญาณชีพของโลกจากผืนดิน อากาศ และในอวกาศด้วยฝูงดาวเทียมตลอดจนการสังเกตการณ์ทางอากาศและภาคพื้นดิน การบันทึกอุณหภูมิพื้นผิวของดาวเทียมจากเครื่องมือ Atmospheric Infrared Sounder (AIRS) บนดาวเทียม Aura ของ NASA ยืนยันว่าผลลัพธ์ของ GISTEMP ในช่วง 7 ปีที่ผ่านมาถือเป็นช่วง 7 ปีที่ร้อนที่สุด การวัดอุณหภูมิอากาศ อุณหภูมิผิวน้ำทะเล และระดับน้ำทะเลตลอดจนการสังเกตการณ์ทางอวกาศอื่นๆ สะท้อนให้เห็นถึงโลกที่ร้อนขึ้นและเปลี่ยนแปลงไป หน่วยงานได้พัฒนาวิธีการใหม่ ๆ ในการสังเกตและศึกษาระบบธรรมชาติที่เชื่อมต่อกันของโลกด้วยบันทึกข้อมูลระยะยาว และแบบจำลองคอมพิวเตอร์เพื่อดูว่าโลกของเรากำลังเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร NASA แบ่งปันความรู้ที่เป็นเอกลักษณ์นี้กับชุมชนทั่วโลกและทำงานร่วมกับสถาบันต่างๆในสหรัฐอเมริกาและทั่วโลกที่มีส่วนช่วยในการทำความเข้าใจและปกป้องโลกของเรา

ชุดข้อมูลอุณหภูมิพื้นผิวทั้งหมดของ NASA และวิธีการที่สมบูรณ์ที่ใช้ในการคำนวณอุณหภูมิได้ที่ :https://data.giss.nasa.gov/gistemp

GISS เป็นห้องปฏิบัติการของ NASA ที่บริหารจัดการโดย Earth Sciences Division ของ Goddard Space Flight Center ของหน่วยงานในเมือง Greenbelt รัฐแมริแลนด์ ห้องปฏิบัติการนี้เป็นพันธมิตรกับสถาบัน Earth ของมหาวิทยาลัยโคลัมเบียและคณะวิศวกรรมศาสตร์และวิทยาศาสตร์ประยุกต์ในนิวยอร์ก

สำหรับข้อมูลเพิ่มเติมเกี่ยวกับภารกิจด้านวิทยาศาสตร์โลกของ NASA โปรดดูที่: https://www.nasa.gov/earth