แปลเรียบเรียงจาก https://www.newsweek.com/whale-dolphin-plastic-study-1819201#:~:text=Whales%20and%20dolphins%20are%20now%20partly%20made%20of%20plastic%20due,into%20their%20fats%20and%20lungs. เขียนโดย Robyn White, 23/8/23
การศึกษาพบวาฬและโลมาบางส่วนกลายเป็นพลาสติกเนื่องจากมลพิษในมหาสมุทร

การศึกษาที่ตีพิมพ์โดยนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาที่ Duke University ในสาขามลพิษสิ่งแวดล้อมพบว่า 2 ใน 3 ของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในทะเลมีอนุภาคพลาสติกขนาดจิ๋วฝังอยู่ในไขมันและปอดของพวกมัน
การศึกษานี้ประเมินจากตัวอย่างสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม 32 ตัวในอะแลสกา แคลิฟอร์เนีย และนอร์ทแคโรไลนาที่ถูกนำมาเป็นอาหาร ระหว่างปี 2543 ถึง 2564 มีการศึกษาสิ่งมีชีวิตทั้งหมด 12 ชนิดรวมทั้งแมวน้ำเครา
นักวิทยาศาสตร์ทราบดีอยู่แล้วว่ามลพิษจากพลาสติกเป็นความเสี่ยงสำคัญต่อสัตว์ป่าในมหาสมุทร แต่ผลการศึกษาใหม่ชี้ให้เห็นว่า เมื่อกินเข้าไป ไมโครพลาสติกสามารถเดินทางผ่านทางเดินอาหารและเข้าไปติดอยู่ในเนื้อเยื่อระหว่างทางได้
การศึกษานี้ประเมินไขมันสามชนิดและปอด และพบพลาสติกในเนื้อเยื่อทั้งสี่
Greg Merrill Jr. นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาชั้นปีที่ 5 ของ Duke University Marine Lab กล่าวในการแถลงข่าวว่า “สัตว์ทะเลทั้งหลายต้องเผชิญกับภาระที่เป็นความเสี่ยงที่เพิ่มเข้ามา : วิกฤตสภาพภูมิอากาศ มลพิษเสียง และตอนนี้พวกมันไม่เพียงแต่กินพลาสติกเข้าไป และต่อสู้กับชิ้นส่วนขนาดใหญ่ในท้องของพวกมันเท่านั้น พวกมันยังถูกควบคุมภายในด้วย”
“สัดส่วนของมวลของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในทะเลตอนนี้เป็นพลาสติก”
ยังไม่เป็นที่แน่ชัดว่าพลาสติกจะส่งผลต่อสัตว์อย่างไร แต่มีความเป็นไปได้ที่พลาสติกจะส่งผลต่อฮอร์โมนและต่อมไร้ท่อ
การศึกษาระบุว่าพลาสติกอาจทำหน้าที่เลียนแบบฮอร์โมนและทำให้ต่อมไร้ท่อทำงานผิดปกติ
พลาสติกเป็น lipophilic ซึ่งหมายความว่าพลาสติกมีความสามารถดึงดูดไขมัน นี่อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้อนุภาคพลาสติกติดอยู่ในไขมันของวาฬได้ง่าย
ผลการศึกษารายงานว่าพลาสติกมีขนาดตั้งแต่ 198 ไมครอนถึง 537 ไมครอน เพื่อให้ทราบขนาดของมัน การศึกษารายงานว่าเส้นผมของมนุษย์มีเส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 100 ไมครอน
“ตอนนี้เรารู้แล้วว่าพลาสติกอยู่ในเนื้อเยื่อเหล่านี้ เรากำลังดูว่าผลกระทบจากการเผาผลาญอาหารจะเป็นอย่างไร” เมอร์ริลกล่าวในการแถลงข่าว
เพื่อดำเนินการวิจัยต่อไป Merrill จะทำการทดสอบพิษวิทยาบนพลาสติก
Merrill กล่าวว่า “เรายังไม่ได้คำนวณ แต่ไมโครพลาสติกส่วนใหญ่อาจผ่านลำไส้และถ่ายอุจจาระได้ แต่สัดส่วนบางส่วนจะไปอยู่ในเนื้อเยื่อของสัตว์” Merrill กล่าว “สำหรับฉัน นี่เป็นเพียงการตอกย้ำความแพร่หลายของพลาสติกในมหาสมุทรและขนาดของปัญหานี้ ตัวอย่างเหล่านี้บางตัวอย่างมีอายุย้อนไปถึงปี 2544 เช่นเดียวกับสิ่งนี้เกิดขึ้นอย่างน้อย 20 ปี”
การค้นพบนี้สนับสนุนการศึกษาของ Nature Communications ที่ตีพิมพ์ในปี 2565 ที่ระบุว่าวาฬสีน้ำเงินอาจกลืนขยะพลาสติก 95 ปอนด์ต่อวันในมหาสมุทรแปซิฟิกนอกแคลิฟอร์เนีย
จากข้อมูลของ National Oceanic and Atmospheric Administration คาดการณ์ว่าพลาสติกประมาณ 8 ล้านเมตริกตันหลุดออกสู่มหาสมุทรในปี 2553
พลาสติกมีผลกระทบร้ายแรงต่อสิ่งมีชีวิตในทะเล หากกินเข้าไปอาจทำให้สัตว์อดอาหารได้เนื่องจากเต็มไปด้วยพลาสติก สัตว์ป่ายังสามารถสำลักพลาสติกได้ ซึ่งสามารถรัดคอสัตว์ได้เมื่อมันติดอยู่ที่คอ
การศึกษาระบุว่า พลาสติกที่พบมากที่สุดในเนื้อเยื่อคือเส้นใยโพลีเอสเตอร์ ซึ่งมักพบเป็นผลพลอยได้จากเครื่องซักผ้า
