มหาวิทยาลัย สถาบัน และบริษัทที่ปรึกษาเริ่มสอนและทำการวิจัยเรื่องผลิตภัณฑ์สะอาดและการออกแบบอาคารเพื่อแสดงให้เห็นว่าเป็นไปได้ที่จะไปถึง Factor 4/ Factor 10 ในการใช้พลังงานและวัตถุดิบ

ไมเคิล บรอนการ์ท นักเคมีนิเวศ และวิลเลียม แม็คโดโน สถาปนิกและนักออกแบบ ได้สร้างผลิตภัณฑ์และอาคารโดยยึดหลักการออกแบบเพื่อสิ่งแวดล้อมซึ่งอยู่บนฐานแนวคิดที่ว่าผลิตภัณฑ์มี 3 ชนิด คือ

ผลิตภัณฑ์ที่บริโภคได้ (Consumables) ได้แก่ผลิตภัณฑ์ที่เมื่อกินหรือใช้หรือเมื่อทิ้งไปแล้วกลายเป็นอาหารของสิ่งมีชีวิตได้

ผลิตภัณฑ์คงทน (Durables) เช่นรถยนต์และโทรทัศน์ ซึ่งให้บริการแก่ผู้บริโภคเช่น อาหาร ความบันเทิง หรือการขนส่ง เพื่อเป็นการกำจัดของเสีย ต้องไม่มีการขายผลิตภัณฑ์หรือบริการ แต่ควรเป็นใช้ระบบเช่าซื้อแทน และ

ผลิตภัณฑ์ที่ขายไม่ได้ (Unsaleables) ได้แก่ ผลิตภัณฑ์ที่เป็นพิษไม่ควรซื้อมาใช้  ในหลายๆ กรณี ผู้บริโภคไม่รู้ว่าพวกเขากำลังซื้อสารพิษอยู่

บรอนการ์ทและแม็คโดโนต่อสู้ให้มีการยุติการขายสารพิษเหล่านี้ และพวกที่ขายไปแล้วก็ให้นำมาเก็บไว้ในโกดังจนกว่าจะสามารถหาวิธีกำจัดได้อย่างปลอดภัย  สารพีซีบี (Polychrolinated biphenols – PCB) ที่มักใช้ในหม้อแปลงไฟฟ้าเช่นเดียวกับที่มีการใช้สินค้าทั่วๆ ไป เช่น ลิปสติคและกระดาษอัดสำเนาแบบไร้คาร์บอน สารเคมีเหล่านี้เป็นสารพิษตกค้างยาวนานซึ่งถูกห้ามใช้ในหลายประเทศตั้งแต่ช่วงปี พ.ศ.2513–2521 สารเคมีเหล่านี้แพร่กระจายไปทั่วโลกและก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อระบบสืบพันธ์และโรคมะเร็งในมนุษย์และสัตว์ สารพีซีบีส่วนใหญ่ถูกนำไปฝังในหลุมฝังกลบหรือไม่ก็ยังคงใช้ในหม้อแปลงไฟฟ้าซึ่งก่อให้เกิดความเสี่ยงต่อไป

สิ่งเร่งด่วนที่ทั่วโลกควรทำคือเก็บรวบรวมสารเหล่านี้และทำลายอย่างปลอดภัย