รัสเซียและพันธนากรแห่งภูมิศาสตร์

วิจารณ์หนังสือ Prisoners of Geography : Ten Maps That Explain Everything About The World เขียนโดย Tim Marshall

Tim Marshall ผู้เขียน เคยทำงานเป็นผู้สื่อข่าวต่างประเทศของสถานีโทรทัศน์ Sky News ของสหราชอาณาจักร เขารายงานข่าวจาก 30 ประเทศทั่วโลก รวมถึงเขตสงคราม 6 พื้นที่ หลังจากทำงานในแวดวงสื่อสารมวลชนแนวหน้ามา 25 ปี ปัจจุบันเขาเป็นบรรณาธิการเว็บไซต์ TheWhatAndTheWhy.com และอาศัยอยู่ในลอนดอน

หนังสือเล่มนี้ ผู้เขียนวิเคราะห์ทั้งมิติการเมืองและประวัติศาสตร์อย่างมีชีวิตชีวาในทุกบทตอน เขาเริ่มต้นเล่าเรื่องจาก (1) รัสเซีย (2) จีน (3)สหรัฐอเมริกา (4) ยุโรปตะวันตก (5) แอฟริกา (6) ตะวันออกกลาง (7) อินเดีย-ปากีสถาน (8) เกาหลี-ญี่ปุ่น (9) อเมริกาใต้ และจบที่ (10) อาร์กติก

บทแรกว่าด้วยรัสเซียนั้นทำให้เรารู้ว่า ประเทศที่ใหญ่ที่สุดในโลกนั้นใหญ่แค่ไหน?

รัสเซียนั้นกว้างใหญ่  กว้างใหญ่ไพศาล กว้างใหญ่ถึงหกล้านตารางไมล์ ครอบคลุม 11 เขตเวลา  เป็นประเทศที่ใหญ่ที่สุดในโลก  ป่าไม้ ทะเลสาบ แม่น้ำ ทุนดรา น้ำแข็ง ไทกาและเทือกเขาล้วนกว้างใหญ่ไพศาล  ความกว้างใหญ่ขนาดนี้ซึมลึกในจิตสำนึกส่วนรวมของเรามานานแล้ว  ไม่ว่าเราจะอยู่ที่ไหน มีรัสเซีย บางทีอาจจะอยู่ทางตะวันออกหรือตะวันตกของเรา ทางเหนือหรือใต้ของเรา

Tim Marshall เขียนว่า — แต่ยังมีหมีรัสเซีย  ไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่หมีเป็นสัญลักษณ์ของประเทศขนาดมหึมานี้  มันนั่งอยู่ที่นั่น บางครั้งจำศีล บางครั้งคำราม สง่างามแต่ดุร้าย หมีเป็นคำภาษารัสเซีย แต่ชาวรัสเซียก็ระวังที่จะเรียกเจ้าหมีด้วยชื่อของมัน เกรงว่าจะต้องมนต์ดำของมัน  พวกเขาเรียกเจ้าหมีนี้ว่า medved หมายถึง “ผู้ชอบน้ำผึ้ง”

รัสเซียมีขนาดเป็นสองเท่าของสหรัฐอเมริกาหรือจีน มีขนาดใหญ่กว่าอินเดีย 5 เท่าและมีขนาดใหญ่กว่าสหราชอาณาจักรถึงเจ็ดสิบเท่า แต่มีประชากรค่อนข้างน้อย (144 ล้านคน) น้อยกว่าไนจีเรียหรือปากีสถาน นั้นยังไม่สมหวังกับความฝันอันยิ่งใหญ่ของตนในการที่กองทัพรัสเซียสามารถ “ล้างรองเท้าบู๊ตของพวกเขาในน้ำอุ่นของมหาสมุทรอินเดีย” โดยการรุกรานอัฟกานิสถานซึ่งประสบความล้มเหลว

Tim Marshall เขียนบรรยายว่า “ในคำพูดของนายวลาดิมีร์ ชิรินอฟสกี นักการเมืองรัสเซียและสิ่งที่รัสเซียไม่เคยมี นั่นคือ ท่าเรือน้ำอุ่นที่น้ำไม่แข็งตัวในฤดูหนาวพร้อมการเข้าถึงเส้นทางการค้าสำคัญของโลกได้ฟรี ท่าเรือในอาร์กติกอย่างเช่นเมือง Murmansk หยุดนิ่งเป็นเวลาหลายเดือนในแต่ละปี : Vladivostok ซึ่งเป็นท่าเรือรัสเซียที่ใหญ่ที่สุดในมหาสมุทรแปซิฟิกถูกปิดกั้นด้วยน้ำแข็งเป็นเวลาประมาณสี่เดือนและถูกปิดล้อมด้วยทะเลญี่ปุ่นซึ่งถูกครอบงำโดยญี่ปุ่น สิ่งนี้ไม่เพียงแค่เป็นอุปสรรคทางการค้าเท่านั้น แต่เป็นการป้องกันไม่ให้กองเรือรัสเซียปฏิบัติการในฐานะมหาอำนาจระดับโลกด้วย นอกจากนี้ การขนส่งทางน้ำยังถูกกว่าเส้นทางบกหรือทางอากาศมาก”

การขาดท่าเรือน้ำอุ่นที่สามารถเข้าถึงมหาสมุทรได้โดยตรงถือเป็นจุดชี้เป็นชี้ตาย(ส้นเท้าของ Achilles) ของรัสเซียมาโดยตลอดและมีความสำคัญเชิงกลยุทธ์ต่อที่ราบยุโรปเหนือ รัสเซียอยู่ในฐานะมีข้อเสียเปรียบทางภูมิศาสตร์ แต่เป็นเพราะน้ำมันและก๊าซที่ช่วยให้รัสเซียยังมีอำนาจ ในความประสงค์ของปีเตอร์มหาราชในปี 1725 เขาบอกลูกหลานว่า “เข้าใกล้คอนสแตนติโนเปิลและอินเดียให้มากที่สุด ผู้ใดปกครองที่นั่นจะเป็นผู้มีอำนาจอธิปไตยที่แท้จริงของโลก ด้วยเหตุนี้จึงกระตุ้นให้เกิดสงครามต่อเนื่องไม่เพียงแต่ในตุรกี รวมถึงเปอร์เซีย . . . เจาะไปไกลถึงอ่าวเปอร์เซียก้าวไปไกลถึงอินเดีย”

แต่ความฝัน “เส้นทางเดินเรือในเขตน้ำอุ่น” ได้จางหายไปจากมอสโกว์มานานกว่าสองร้อยปีแล้ว ประสบการณ์ที่อัฟกานิสถาน(ของรัสเซีย)บางครั้งเรียกว่า“ เวียดนามของรัสเซีย” และมากกว่านั้น ที่ราบกันดาฮาร์และเทือกเขาฮินดูกูชพิสูจน์ให้เห็นกฎที่ว่าอัฟกานิสถานคือ “สุสานแห่งจักรวรรดิ(Graveyard of Empires)”

สิ่งที่สำคัญที่สุดคือ การรุกรานอัฟกานิสถานยังให้ความหวังแก่ความฝันอันยิ่งใหญ่ของรัสเซียที่ว่ากองทัพของตนจะสามารถ “ล้างรองเท้าบู๊ตของพวกเขาในน่านน้ำอุ่นของมหาสมุทรอินเดีย” ตามคำพูดของวลาดิมีร์ ซิรินอฟสกี้ นักการเมืองรัสเซียสุดชาตินิยม และด้วยเหตุนี้จึงบรรลุผล  อย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน: ท่าเรือน้ำอุ่นที่น้ำไม่กลายเป็นน้ำแข็งในฤดูหนาว พร้อมเข้าใช้เส้นทางการค้าที่สำคัญของโลกได้ฟรี  ท่าเรือต่างๆ ในแถบอาร์กติก เช่น มูร์มันสค์ ถูกแช่แข็งเป็นเวลาหลายเดือนในแต่ละปี: วลาดิวอสต็อก ซึ่งเป็นท่าเรือที่ใหญ่ที่สุดในรัสเซียในมหาสมุทรแปซิฟิก ถูกล็อคด้วยน้ำแข็งเป็นเวลาประมาณสี่เดือนและล้อมรอบด้วยทะเลญี่ปุ่น ซึ่งปกครองโดย  ญี่ปุ่น.  สิ่งนี้ไม่เพียงแค่หยุดกระแสการค้า  มันป้องกันกองทัพเรือรัสเซียจากการปฏิบัติการในฐานะมหาอำนาจระดับโลก  นอกจากนี้ การขนส่งทางน้ำยังมีราคาถูกกว่าทางบกหรือทางอากาศ

เมื่อสหภาพโซเวียตแตกแยก มันแบ่งออกเป็นสิบห้าประเทศ  ภูมิศาสตร์ได้ยอกย้อนอุดมการณ์ของโซเวียต และภาพที่มีเหตุผลโผล่ขึ้นอีกครั้งบนแผนที่ ซึ่งเป็นที่ที่ภูเขา แม่น้ำ ทะเลสาบ และทะเลวาดภาพว่าผู้คนอาศัยอยู่ที่ใด พวกเขาถูกแยกออกจากกันอย่างไร และพัฒนาอย่างไร  ภาษาและประเพณีที่แตกต่างกัน  ข้อยกเว้นของกฎข้อนี้คือ “สถาน” เช่น ทาจิกิสถาน ซึ่งสตาลินจงใจรวมดินแดน เพื่อทำให้แต่ละรัฐอ่อนแอลงโดยการรวมชนกลุ่มน้อยจำนวนมากจากรัฐอื่น

อาวุธที่ทรงพลังที่สุดของรัสเซียในตอนนี้ หากไม่นับขีปนาวุธนิวเคลียร์ นั้นไม่ใช่กองทัพและกองทัพอากาศของรัสเซีย แต่เป็นก๊าซและน้ำมัน

รัสเซียเป็นประเทศที่สองรองจากสหรัฐอเมริกาในฐานะผู้จัดหาก๊าซธรรมชาติรายใหญ่ที่สุดของโลก และแน่นอนว่ารัสเซียใช้อำนาจนี้ให้เกิดประโยชน์  ยิ่งความสัมพันธ์ของคุณกับรัสเซียดีขึ้นเท่าไหร่ คุณก็ยิ่งจ่ายราคาพลังงานน้อยลงเท่านั้น  ตัวอย่างเช่น ฟินแลนด์ทำข้อตกลงที่ดีกว่า(กับรัสเซีย) เมื่อเปรียบเทียบกับหลายประเทศในแถบทะเลบอลติก นโยบายนี้ถูกใช้อย่างแข็งขัน และรัสเซียพยายามยึดกุมความต้องการพลังงานของยุโรปไว้ทั้งหมดและทำให้เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วเพื่อลดทอนผลที่จะตามมา ในขณะที่ หลายประเทศในยุโรปกำลังพยายามลดการพึ่งพาพลังงานจากรัสเซีย โดยแทนที่จะเลือกการใช้ท่อส่งก๊าซจากประเทศที่ก้าวร้าวน้อยกว่า แต่พวกเขาเลือกที่จะสร้างท่าเรือ

โดยเฉลี่ย 25 ​​เปอร์เซ็นต์ของก๊าซและน้ำมันของยุโรปมาจากรัสเซีย  ยิ่งประเทศใดใกล้ชิดกับมอสโกมากเท่าไหร่ก็ยิ่งพึ่งพามากขึ้นเท่านั้น และทำให้นโยบายต่างประเทศของประเทศดังกล่าวนั้นมีทางเลือกน้อยลง

ลัตเวีย สโลวาเกีย ฟินแลนด์ และเอสโตเนียพึ่งพาก๊าซจากรัสเซียเต็มร้อยเปอร์เซ็นต์  สาธารณรัฐเช็ก บัลแกเรีย และลิทัวเนีย 80 เปอร์เซ็นต์ กรีซ ออสเตรียและฮังการี 60 เปอร์เซ็นต์  ความต้องการก๊าซฟอสซิลของเยอรมนีราวครึ่งหนึ่งมาจากรัสเซีย พร้อมไปกับข้อตกลงทางการค้าที่ครอบคลุม 

นี่อาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่นักการเมืองเยอรมนีมักจะวิพากษ์วิจารณ์เครมลินช้ากว่าเมื่อพูดถึงพฤติกรรมที่ก้าวร้าวของรัฐบาลที่เครมลิน เทียบกับประเทศอื่นๆ เช่น สหราชอาณาจักรซึ่งไม่เพียงแต่พึ่งพาก๊าซจากรัสเซียในสัดส่วน 13 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น แต่  ยังมีอุตสาหกรรมการผลิตก๊าซฟอสซิลเป็นของตัวเอง ซึ่งรวมถึงปริมาณสำรองสูงสุด 9 เดือน  

มีท่อส่งหลักหลายแนวที่เชื่อมจากทางตะวันออกไปทางตะวันตกของรัสเซีย เส้นทางของท่อส่งมีทั้งน้ำมันและก๊าซฟอสซิล เส้นทางท่อส่งก๊าซฟอสซิลนั้นสำคัญที่สุด

ทางตอนเหนือผ่านทะเลบอลติกเป็นแนวท่อส่งก๊าซ Nord Stream ซึ่งเชื่อมต่อตรงกับเยอรมนี  ด้านล่างตัดผ่านเบลารุสคือท่อส่งก๊าซยามาล(Yamal pipeline) ซึ่งป้อนให้กับโปแลนด์และเยอรมนี  ทางใต้คือแนวท่อส่งก๊าซ the Blue Stream ซึ่งส่งก๊าซฟอสซิลให้ตุรกีผ่านทะเลดำ จนถึงต้นปี 2015 มีโครงการที่วางแผนไว้ชื่อว่า South Stream ซึ่งต้องใช้เส้นทางเดียวกัน แต่แยกออกไปที่ฮังการี ออสเตรีย เซอร์เบีย บัลแกเรียและอิตาลี  South Stream เป็นความพยายามของรัสเซียที่จะทำให้แน่ใจว่าแม้ในช่วงที่มีข้อพิพาทกับยูเครน ก็ยังคงมีเส้นทางหลักไปยังตลาดขนาดใหญ่ในยุโรปตะวันตกและคาบสมุทรบอลข่าน หลายประเทศในสหภาพยุโรปกดดันประเทศเพื่อนบ้านให้ปฏิเสธแผนการดังกล่าว และบัลแกเรียก็ถอนตัวออกจากโครงการอย่างมีประสิทธิภาพโดยกล่าวว่าท่อส่งก๊าซจะไม่ผ่านเข้ามาในอาณาเขตของตน  ประธานาธิบดีปูตินตอบโต้ด้วยการยื่นข้อเสนอใหม่ไปยังตุรกี ซึ่งบางครั้งเรียกว่า Turk Stream

โครงการ South Stream และ Turk Stream ของรัสเซียเพื่อหลีกเลี่ยงยูเครนเกิดขึ้นหลังจากข้อพิพาทด้านราคาระหว่างสองรัฐในปี 2548-2553 ซึ่งในหลาย ๆ ครั้งได้ลดการจ่ายก๊าซไปยังสิบแปดประเทศ  ประเทศในยุโรปที่ยืนหยัดที่จะได้รับประโยชน์จาก South Stream ถูกจำกัดมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัดในการวิพากษ์วิจารณ์รัสเซียของพวกเขาในช่วงวิกฤตไครเมียปี 2557

แล้วอเมริกันก็เข้ามาแบบ win-win สำหรับสหรัฐอเมริกาและยุโรป อนึ่ง ต้องรู้ในที่นี้ว่า ยุโรปต้องการก๊าซ และไม่ต้องการให้ถูกมองว่าอ่อนแอเมื่อเผชิญกับนโยบายต่างประเทศของรัสเซีย ชาวอเมริกันเชื่อว่าพวกเขามีคำตอบ  การขยายตัวอย่างรวดเร็วของการผลิตก๊าซจากชั้นหิน(shale gas)ในสหรัฐอเมริกาไม่เพียงแต่ทำให้สามารถพึ่งพาตนเองในทางพลังงานได้เท่านั้น แต่ยังขายก๊าซฟอสซิลส่วนเกินให้กับผู้ใช้พลังงานรายใหญ่รายหนึ่งซึ่งก็คือยุโรปอีกด้วย

ในการทำเช่นนี้ ก๊าซฟอสซิลจะต้องถูกทำให้เป็นของเหลวและขนส่งข้ามมหาสมุทรแอตแลนติก  ในทางกลับกัน จะต้องมีการสร้างท่าเทียบเรือและท่าเรือก๊าซฟอสซิลเหลว (LNG) ตามแนวชายฝั่งยุโรปเพื่อรองรับ ขนถ่ายและเปลี่ยน LNG ให้อยู่ในสถานะก๊าซ วอชิงตันอนุมัติใบอนุญาตในการสร้างโครงสร้างพื้นฐานเพื่อการส่งออก LNG แล้ว และยุโรปกำลังเริ่มโครงการระยะยาวเพื่อสร้างคลังเก็บก๊าซ LNG เพิ่มเติม  โปแลนด์และลิทัวเนียกำลังสร้างท่าเรือขนถ่าย LNG ประเทศอื่นๆ เช่น สาธารณรัฐเช็กต้องการสร้างท่อส่งก๊าซที่เชื่อมต่อกับท่าเรือ LNG เหล่านั้น โดยรู้ว่าพวกเขาจะได้รับประโยชน์ไม่เพียงแต่จากก๊าซฟอสซิลเหลวของสหรัฐอเมริกาเท่านั้น แต่ยังรวมถึงการจัดหา LNG จากแอฟริกาเหนือและตะวันออกกลางด้วย  เครมลินจะไม่สามารถปิดท่อส่งก๊าซได้อีกต่อไ

รัสเซียเห็นอันตรายในระยะยาว โดยระบุว่า ท่อส่งก๊าซมีราคาถูกกว่าการขนส่ง LNG และประธานาธิบดีปูตินแสดงสีหน้าในทำนองที่ว่า ฉันเคยทำอะไรผิดหรือเปล่า? ยุโรปมีแหล่งก๊าซที่น่าเชื่อถือและราคาถูกกว่าที่มาจากประเทศของเขา(รัสเซีย)อยู่แล้ว  LNG ไม่น่าจะมาแทนที่ก๊าซจากรัสเซียได้อย่างสมบูรณ์ แต่กลับจะช่วยเสริมความแข็งแกร่งต่อกำมือของยุโรปที่อ่อนแอทั้งในด้านการเจรจาราคาและนโยบายต่างประเทศ  เพื่อเตรียมพร้อมสำหรับรายได้ที่จะลดลง รัสเซียวางแผนวางท่อส่งก๊าซ(และน้ำมัน)ไปทางตะวันออกเฉียงใต้และหวังว่าจะเพิ่มยอดขายจากจีน

นี่คือการต่อสู้ทางเศรษฐกิจในมิติทางภูมิศาสตร์ และเป็นหนึ่งในตัวอย่างของยุคใหม่ที่มีการใช้เทคโนโลยีเพื่อพยายามเอาชนะข้อจำกัดทางภูมิศาสตร์ของยุคก่อนๆ

หลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้นจากหายนะทางเศรษฐกิจที่รัสเซียต้องฝืนทนในปี 2557 เมื่อราคาน้ำมันลดลงต่ำกว่า 50 ดอลลาร์ต่อบาร์เรล และยังคงลดลงในปี 2558 งบประมาณของมอสโกในปี 2559 และคาดการณ์งบประมาณปี 2560 นั้นอิงจากราคา 50 ดอลลาร์ และถึงแม้ว่ารัสเซีย  เริ่มขุดน้ำมันขึ้นมาใช้ในระดับเป็นประวัติการณ์ ก็รู้ไม่อาจทำงบดุลได้ รัสเซียสูญเสียรายได้ประมาณ 2 พันล้านดอลลาร์จากราคาน้ำมันในแต่ละดอลลาร์ที่ลดลง และเศรษฐกิจของรัสเซียได้รับผลกระทบ นำความยากลำบากต่อประชาชนจำนวนมาก แต่การคาดการณ์ถึงการล่มสลายของรัฐยังมีนัยยะสำคัญ  รัสเซียจะต้องดิ้นรนเพื่อหาทุนสนับสนุนที่เพิ่มขึ้นอย่างมากในการใช้จ่ายทางทหาร แต่ถึงแม้จะลำบากก็ตาม ธนาคารโลกคาดการณ์ว่าในช่วงครึ่งหลังของทศวรรษนี้ เศรษฐกิจจะเติบโตเล็กน้อย  หากการค้นพบแหล่งน้ำมันใหม่จำนวนมหาศาลในทะเลคาราของภูมิภาคอาร์กติกและนำมาใช้ได้ การเติบโตเศรษฐกิจอาจจะดีขึ้น

ห่างจากศูนย์กลางอำนาจ รัสเซียมีเส้นสายทางการเมืองระดับโลกและใช้อิทธิพลของตนโดยเฉพาะอย่างยิ่งในละตินอเมริกา ที่ซึ่งประเทศเพื่อนบ้านในอเมริกาใต้มีความสัมพันธ์ที่เป็นมิตรน้อยที่สุดกับสหรัฐอเมริกา เช่น เวเนซุเอลา รัสเซียเองพยายามตรวจสอบการเคลื่อนไหวของสหรัฐฯ ในตะวันออกกลาง หรืออย่างน้อยก็ให้แน่ใจว่า รัสเซียมีปากเสียงในเรื่องนี้ รัสเซียยังใช้จ่ายเงินจำนวนมากในกองกำลังทหารแถบภูมิภาคอาร์กติก และให้ความสนใจต่อกรีนแลนด์อย่างต่อเนื่องเพื่อดำรงการอ้างสิทธิ์เหนือดินแดน  นับตั้งแต่การล่มสลายของลัทธิคอมมิวนิสต์ รัสเซียให้ความสำคัญกับแอฟริกาน้อยลง แต่ยังคงไว้ซึ่งอิทธิพลที่ยังพอมี แม้ว่าจะพ่ายแพ้การรุกคืบของจีนก็ตาม

รัสเซียและจีนอาจจะเป็นคู่แข่งกัน แต่ยักษ์ใหญ่ทั้งสองยังร่วมมือกันในระดับต่างๆ  มอสโกทราบดีว่าชาวยุโรปมีความทะเยอทะยานในระยะยาวที่จะหย่าขาดจากการพึ่งพาพลังงานของรัสเซีย กำลังมองจีนเป็นลูกค้าทางเลือก  จีนมีความได้เปรียบในสิ่งที่เป็นตลาดของผู้ซื้อ แต่แนวทางการสื่อสารนั้นจริงใจและใช้กันอย่างดี  ตั้งแต่ปี 2561 รัสเซียจัดหาก๊าซธรรมชาติให้กับจีน 38 พันล้านลูกบาศก์เมตรต่อปีในข้อตกลงมูลค่า 400,000 ล้านเหรียญสหรัฐ มีระยะเวลา 30 ปี

วันที่รัสเซียถูกมองว่าเป็นภัยคุกคามทางทหารต่อจีนได้ผ่านไปแล้ว และแนวคิดเรื่องกองทหารรัสเซียที่เข้ายึดแมนจูเรียอย่างที่พวกเขาทำในปี 2488 นั้นเป็นไปไม่ได้ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะคอยจับตาดูกันและกันในภูมิภาคที่พวกเขาต้องการจะมีอำนาจเหนือกว่า เช่น คาซัคสถาน  อย่างไรก็ตาม พวกเขาไม่ได้แข่งขันกันเพื่อเป็นผู้นำทางอุดมการณ์ของลัทธิคอมมิวนิสต์ทั่วโลก และดังนั้นทำให้แต่ละฝ่ายมีอิสระที่จะร่วมมือทางการทหารที่ผลประโยชน์ของพวกเขาตรงกัน  สิ่งที่ดูเหมือนตัวอย่างแปลก ๆ เกิดขึ้นในเดือนพฤษภาคม 2558 เมื่อรัสเซียและจีนทำการซ้อมรบร่วมยิงกันแบบสดๆ ในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน  การรุกของปักกิ่งในทะเลหางออกไป 9,000 ไมล์จากแผ่นดินของตนนั้นเป็นส่วนหนึ่งของความพยายามที่จะขยายการเข้าถึงทางทะเลทั่วโลก  มอสโกมีการออกแบบเกี่ยวกับแหล่งก๊าซฟอสซิลที่พบในทะเลเมดิเตอร์เรเนียน กำลังติดพันกรีซ และต้องการปกป้องท่าเรือทางทะเลขนาดเล็กบนชายฝั่งซีเรีย  นอกจากนี้ ทั้งสองฝ่ายยินดีอย่างยิ่งที่จะยั่วยุอำนาจของนาโต้ในภูมิภาคนี้ รวมทั้งกองเรือที่ 6 ของสหรัฐอเมริกาซึ่งประจำอยู่ในเนเปิลส์

ในรัสเซียเอง พวกเขากำลังเผชิญกับความท้าทายมากมาย อย่างน้อยก็เป็นเรื่องประชากร  แม้อาจจัดการกับการลดลงอย่างรวดเร็วของการขยายตัวของประชากร แต่ก็ยังเป็นปัญหาอยู่  อายุขัยเฉลี่ยของชายชาวรัสเซียนั้นต่ำกว่า 65 ปี โดยจัดอยู่ในส่วนล่างของประเทศสมาชิกสหประชาชาติ 193 ประเทศทั่วโลก ประชากรชาวรัสเซียมีเพียง 144 ล้านคน (ไม่รวมไครเมีย)

Tim Marshall ปิดท้ายบทแรกว่าด้วยรัสเซียว่า “ตั้งแต่ราชรัฐมัสโควี ถึงปีเตอร์มหาราช สตาลิน และปัจจุบันปูติน ผู้นำรัสเซียแต่ละคนต้องเผชิญความท้าทายเดียวกัน ไม่สำคัญว่าอุดมการณ์ของผู้ครอบครองอำนาจนั้นจะเป็นระบอบซาร์ คอมมิวนิสต์ หรือทุนนิยมตัวแสบ – ท่าเรือยังคงหยุดนิ่งในฤดูหนาวและที่ราบยุโรปเหนือยังคงราบเรียบ

เมื่อนำเส้นเขตแดนแบ่งรัฐชาติออกไป แผนที่ที่พระเจ้าซาร์อีวาน จอมกระหายเลือด(Ivan the Terrible) เผชิญอยู่นั้น ก็เป็นแผนที่เดียวกับที่ Vladimir Putin ต้องเผชิญมาจนถึงทุกวันนี้